Het vertaalprogramma

                                                        Your only duty is the one to your heart

                                                       

Ken jij nog de woorden die je diep in je ziel voelt? Geraak jij nog tot die pure onvervalste versie van wat je wil zeggen tegen anderen? Of ga je bewust of onbewust vertalen wat je ziel wil vertellen?Uit jij je in volledige kwetsbaarheid, kan jij nog voelen wat je tot in de diepste vezels van je hart voelt? Krijg je die woorden zo naar buiten? Of zoek je een “veilige”, koudere, stoerdere manier?
Waarom doe je dat? Waarom zeggen we tegen onze kinderen doe je jas aan zeg ik, ipv ik ben bezorgd dat je ziek wordt. Waarom roepen we tegen elkaar ipv te zeggen dat we pijn hebben. Waarom antwoorden we “goed” wanneer men vraagt hoe het gaat, terwijl je eigenlijk wil zeggen “ik ben zooo moe”.  Waarom vertaal je dat?

Hoelang is het geleden dat je je diepste puurste gevoelens uitte tegen je kinderen, tegen je partner, familie of vrienden? Hoevaak vertel je iemand dat ze je echt raken, dat je blij bent dat ze er zijn. Wat ze met je doen, hoeveel ze voor je betekenen en waarom?De taal die we tegenwoordig spreken tegen elkaar is een verkoelde versie van de warme mooie kern die we in ons dragen. Als een warme gemoedelijke zon in ons hart die tegen dat ze uit onze mond komt vaak een harde sneeuwbal wordt. Waarom kunnen we die zonnestralen niet blijven uiten? Waarom wordt alles zoveel afstandelijker als wat we diep in ons hart voelen. Onze ziel meent het goed, kent geen woede, kent geen oordeel noch verwijt. De ziel kent slechts pijn, liefde, rust en is fijngevoelig aan stress. De ziel wil puur blijven en zo weinig mogelijk stressprikkels in zich krijgen. De ziel wil vrij blijven en wil warmte ervaren.

We noemen het vaak “ trots”, of “ik ga me niet belachelijk maken ze”. Wat voor harde lessen moet het leven je geleerd hebben als je niet eens in staat bent om in alle directheid, in alle openheid de spreuken uit de zielenkamer vrij naar buiten te laten vliegen? Waarom die afstand creëren? Wat brengt het ons bij? Waarom staat er op onze kerstkaart alleen een clichézin “zalig Kerstfeest en gelukkig Nieuwjaar?” Waarom is iedereen gelijk? Onze ziel zou zoveel meer kunnen zeggen, waarom nemen we zo snel vrede met die kille vertalingen van wat ooit de essentie was, van wat het verschil maakt tussen leven en dood, tussen geluk en onrust?

Stop met vertalen! uit het zoals je het voelt, alleen zo weet de ander exact wat je bedoelt.

**Ken Heylen**