Bevrijd mij van de tegenslagen, was die pijn van mij af. Een leven van tekortschieten en afwijzing, een levenslange straf. Bevrijd mij van de verwijtende stemmen, de stemmen in mijn hoofd. Spoel de vernedering van mij weg, dat prangende gevoel dat niemand in me gelooft.
Bevrijd me van dat grenzeloos gedrag, van hoe ze zielloos hun gang gaan, verlos me zodat ik even leven mag, heel even kan bestaan. Bidden, vragen, wachten….uren, dagen, nachten, niemand die het hoort of niemand die iets ziet, stop je het weg dan is het er niet.
Voor mij is het er altijd geweest, voor mij heeft het altijd bestaan. De eeuwige zoektocht naar een plek, naar een thuis waar ik heen kon gaan. Weg van die geluiden, de kilte en de beelden, op zoek naar mezelf, naar dingen die me heelden. Bevrijden is de zoektocht in onszelf, de zoektocht naar innerlijke rust. Een plek die je na een helse nachtmerrie zachtjes wakker kust. Een plek die je ontroert maar ook een warme knuffel biedt, Ergens waar je thuis komt, waar je jezelf mag zijn, waar iemand de stem uit je hart hoort en ziet.
**Ken Heylen**
Geen opmerkingen:
Een reactie posten