Een kamer onder water

Eens was er een kamer vol met rust en geluk, door te weinig zorgzame bezoekers ging de kamer stuk. De ruimte vulde zich met “ik ben onbelangrijk, wat heeft het nog voor zin”.
Een eenzaam gevoel besloop de kamer, tocht en kilte kroop er in. Eens was er een kamer die niet vaak werd bezocht, ze werd destijds aan eenzaamheid verkocht.
Elk moment van eenzaamheid werd een druppel water, de kamer vulde zich compleet want leeg maken dat kon nog later. Eens de kamer met tranen van eenzaamheid was gevuld geraakte niemand nog naar binnen. De druk op de deur was zo zwaar hoe moest men er aan beginnen.
Zo werd die warme gezellige kamer gevuld met kilte,  niemand had het in de gaten. Tot een opmerkzame voorbijganger de raampjes weer stiletjes open heeft gezet om het water naar buiten te laten.   **Ken Heylen**