Ze beschermen ons hart voor pijn, voor dat verscheurende gevoel
De muren die we rond ons bouwen, daar houden we ons aan vast
Hoe sterker we ze maken hoe banger we ons voelen, het is een heel contrast
De muren die we rond ons bouwen, Na elke teleurstelling zetten we er één bij.
Ons hart omringd door muren, onze gevoelens geraken niet meer vrij.
Zoals een kind beschermen we ons hart voor de gevaarlijke buitenwereld, voor trollen in het bos.
We sluiten ons hart af en beperken haar vrijheid, onze angst voor gevaar laat ons niet meer los.
De muren die we rond ons bouwen, een slot op onze ziel, een gevangenis voor de dromen in ons hart,
We leerden dat er voor deze dromen geen plaats was, want wat wit in onze droom was was in werkelijkheid soms zwart
Achter onze muren sloten we een stuk van onszelf op, verborgen en vergeten, gevoelig en klein. Daar achter al die muren daar zit ons kwetsbaarste stuk dat verlangt om vrij te zijn.
**Ken Heylen**
Geen opmerkingen:
Een reactie posten