De kracht van gevoeligheid

Mijn ogen zagen dingen die er niet mochten zijn, om schoonheid in kleine dingen te bewonderen moesten ze door enge taferelen en door intense pijn.  Doordrongen zijn mijn oren met geluiden niet voor mij bestemd, Nooit eerder gaven zachte klanken mij die heerlijke rust, een bewustzijn dat ik nooit eerder heb gekend. Lusten of niet lusten speelde allemaal geen rol, bordje moest leeg, buikje moest vol. Nooit eerder konden smaken we zo vervoeren naar een hemels genot.  Ze proeven nu zo vrij, ze proeven nu zo intens omdat mijn smaak eerder in zijn vrijheid werd beknot.
 
Verlangen naar een streling  heb ik nooit zo gedaan als na een harde klap.  Altijd heb ik tederheid gemist, maar ik denk dat ik het nu des te meer snap.  Het is door het ontbreken van zachtheid dat ik weet wat de waarde er van is. Geen machohouding, maar je hart tonen, daarmee is niets mis. De meest intense eenzaamheid  zorgt voor de meest warme gloed. Eens ik mijn schouder bied gaat ze nooit meer weg, omdat ik weet hoe pijn dat vallen doet.
Hoe harder ze je pijn doen, des te meer kan je voelen en ervaren. Alsof je hart een viool wordt met fijn afgestelde snaren. Ze probeerden me te zeggen dat ik er niet mocht zijn, maar door de schoonheid van alles zo intens te ervaren kregen ze mij niet klein. Aan alles rondom jou kan je je optrekken, zolang je maar diep genoeg zoekt. Het is zo dat je je diepste zelf vindt en zo dat je je reis naar rust en geluk boekt.