De woestijn

 

Verloren in een woestijn, eenzaam en stil. Getekend door pijn, belast met een leegte voor het leven. Duizenden stappen maar geen één maakt verschil, waarom heeft niemand me hier een kaart van gegeven. Verloren in een woestijn, eentonig en droog. Mijn keel schroeit dicht, mijn adem stropt. Stilaan besef ik, hier helpt geen betoog...Er is niemand die luistert, niemand naast me, niemand die me stopt. Hier loop ik dan, verloren in een woestijn verlamd door de hitte, overwonnen door het zand. Geen oase die verschijnt… zal ik er bij gaan zitten? Of leef ik van de dromen over het beloofde land.
**Ken Heylen**