Wat ooit een zee was van pijn, onmacht en verdriet transformeerde in kracht, een zee van liefde in mij waarop ik drijf, waarin ik veilig blijf. Wat er ook op het land gebeurt in deze zee raakt het mij niet.
Macht wordt er onmacht, woede wordt er pijn. Wat angstaanjagend groot is, wordt daar weer klein. Persoonlijke aanvallen worden er innerlijke processen ver weg van mij, ja in de zee van liefde kan niemand aan mij.
Stilletjes droom ik ervan deze plek op een dag met haar te delen. Zachtjes in rust aan elkaars zijde, uren praten, lachen, zachtjes elkaars wonden helen. Die zee van liefde die uit de diepste dalen verscheen, die zee waarin jij en ik toen verdween, daar op die dag wordt alles weer één.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten