4 keer het licht, 4 keer de deur ik zit
gevangen in de OCD sleur,
1,2,3,4 zo tel ik alles wat ik doe. Om rust
te ervaren maar het maakt me zo moe
Hangt het wel recht, zit het wel goed? Is
het perfect? Is het zoals het moet?
Zo bewaak ik mijn hele dag, geen tijd voor
fun of voor een lach.
Ik kom binnen, ik ga buiten, ik kom binnen
ik ga buiten, zo loop ik over en weer
De stem in men hoofd manipuleert me, hoe
hard ik ook weg wil ze heeft me iedere keer
“wil je dat ik je bescherm of niet? Doe dan
wat ik je zeg”
Zo domineerde de stem heel men jeugd,
luisterde ik één keer niet, dan had ik pech
Kraan open, kraan toe, kraan open, kraan
toe, licht aan, licht uit, licht aan licht uit. Tot ik me terug goed voelde. De
stem van een beul maar ik wist dat ze het goed bedoelde.
Handen wassen, en opnieuw en nog eens water
en nog eens zeep en nog eens en nog eens en nog eens een dag gevuld met taken. Als moeder iets aanraakte
dan was het mijn manier om me te reinigen, om me te weren wanneer ze mij wilden kraken. Haar handen waren besmet omdat ze
mij er alleen maar met kon pijnigen.
De strijd tegen een stem waarvan ik niet kon
winnen. Een hele dag alles tellen overal regeltjes volgen, voor een gezonde
geest is er niet aan te beginnen. Toch was het voor mij m’n redding, mijn
denkbeeldige controle in een huis waar er nooit controle zou zijn. Ach...door al die
gekke regeltjes vergat ik tenminste die innerlijke alles vernietigende pijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten