Consum-'eren'

Vandaag kwam ik tot de vaststelling dat ik me vaak geconsumeerd voel, een gevoel dat heel veel mensen zullen herkennen, want we consumeren elkaar voortdurend en dat moet stoppen! Ik vraag jullie om mij te zien als een krat met flessen melk. De melk is mijn liefde, mijn energie, mijn tijd. Jullie vinden mij in de winkel en nergens staat er dat je verplicht bent de melk mee te nemen naar huis. Wanneer jullie dat wel doen, wil ik dat jullie rekening houden met het feit dat deze melk kostbaar is. En dat elke slok die je neemt van onbetaalbare waarde is. Word je blij van de smaak van melk, doet het iets apart met je en beleef je iedere slok bewust dan vind ik het een eer door jou gedronken te worden, want jij weet me de betekenis te geven die ik verdien. Maar ga je me meenemen uit gewoonte, me leegdrinken, platdrukken, weggooien en vervangen zonder te beseffen of je melk wel echt lekker vindt, blijf dan van mij af! Laat mij dan staan voor hij of zij die echt gelukkig van melk wordt, die intens kan genieten van de smaak, die soms van diep uit het hart echt verlangt naar nog een slok. Want die weet mij naar waarde te schatten. Diegene die ziet dat elke druppel die gedronken wordt, verdient verwelkomt te worden door een welkomstcomité, in zachtheid en in liefde, in rust en in nederigheid. Ik ben dus niet zomaar om te consumeren, het is niet omdat ik in een grote krat wordt verkocht dat je mij mag verspillen. Waardeer mij of laat mij staan voor hij of zij die iedere druppel energie, liefde, melk ten volle naar waarde kan schatten. Waardeer je mij niet en loop door tot je een krat vindt die je wel weet te waarderen. Zodat we allebei onszelf kunnen blijven respecteren.