Lieve dochter, zelfs dat klinkt afstandelijk wanneer ik je hartje hoor kloppen en plots een handje zie verschijnen op de echografie. Een handje dat het leven wil grijpen, een handje dat mijn hand voor altijd van betekenis zal veranderen. Een piepklein handje dat de macht heeft mij te doen daveren en trillen. Lieve schat hoe kan ik ooit voor jou zijn wat je verdient, terwijl je mij nu al van uit mama’s coconnetje overdondert. Wat ben je prachtig, woorden schieten te kort, ik sta steeds weer bij de Gynecologe met verstomming geslagen… Altijd heb ik op alles een antwoord maar voor jou heb ik geen antwoord…ik kan niet meer in woorden denken. Ik kan alleen nog voelen…jaren zoek ik naar de weg om terug in mijn mooiste en puurste liefde terecht te komen. Jaren zoek ik een manier om de beste versie van mezelf te zijn. Ik wist niet eens wat dat was… dat kleine handje, je oogjes, je oortjes, die kleine haartjes, dat lieve neusje van jou…alles aan jou herinnert mij aan de ware schoonheid van het leven. Hoe kan dat toch…hoe kan je toch zo mooi zijn. Bedankt voor wie je bent en voor je bestaan. Bedankt voor alle onbetaalbare cadeau’s die je schenkt lieve schat. Bedankt voor het cadeau dat jezelf bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten