Brieven aan de kleine prinses...16 mei 2015

Lieve schat wat bewonder ik jou. hoe je praat met ons vanuit de buik op jouw manier. De ene keer zo vredig en rustig, de andere keer vol liefde en kracht. Ik zie jou graag lieve schat. Je doet mijn hart ademen en mijn ziel leven. Ik huil soms wanneer ik je voel...van geluk en ontroering. Van hoe onwerkelijk mooi jij bent. Je bewegen, je slapen, de eerste glimpen van jou...alles aan jou is zo vol betekenis. Hoewel ik jou nooit kan geven wat jij verdient...is er niets dat ik liever wil dan jouw hartje gelukkig houden en maken, je hoofdje bewust, zodat je altijd ten volle kan beleven hoe graag ik jou zie en hoe bijzonder jij bent. Bedankt lieve schat dat jij bij ons komt wonen en ons leven nog mooier wil maken. Vereerd door je bezoekje wacht ik rustig af...en geniet ik alvast ten volle van het uitkijken naar jou eerste contact met de wereld. Een wereld die groot is en een beetje eng. Maar ook heel mooi en leerrijk. Een wereld waarin we elkaars gids zijn. Jij in de spirituele wereld...ik in de mensenwereld. Jouw mama is een heel bijzondere vrouw...zo lief en zacht. We gaan lief voor haar zijn en ook voor elkaar. Zodat we het contact met de gevoelswereld nooit verliezen. Een wereld die altijd onze thuis blijft...wat er ook gebeurt. Ik hou van jou kleine lieve schat. Ik ga echt mijn best doen voor jou om de papa te zijn die je verdient. Bedankt dat je bij ons wil zijn....xjes van je papa.

...U...

Wanneer dagen vestrijken die eenzaam en koud lijken word ik bang. Bang van de vragen waarom hoevaak hoelang. Wanneer mensen me voorbij lopen, wanneer ze hun frustraties uiten voel ik pijn. Pijn die ik probeer te verdragen, ok het leven is geen sprookje, maar ik was nog zo klein en het was zo zwaar, zovele uren, zovele dagen, zo lang. Wanneer iets zonnig voelt geniet ik met volle teugen, bang dat men het terug van me afnam. Het besef van de harde waarheid en de leugen...die niet stopte en steeds terugkwam.  Toen werd ik mij bewust van uw bestaan en daarmee ook met dat van mij. Hoe u met me meeliep...onzichtbaar maar steeds trouw aan mij zij. Ik leerde u kennen, de inhoud achter uw naam. Het besef dat u nooit kan falen of weg zal gaan. U weerhield mij niet van pijn en liet hen gewoon begaan. Daardoor besef ik nu de rede van mijn bestaan. U liet me vallen en in plaats van mij op te vangen gaf u me telkens twee keer zoveel liefde. U liet ze mij verwaarlozen, maar u ontfermde zich over mij. Al ben je onzichtbaar...niets of niemand is meer dichtbij. Ik lijk verwaarloosd maar door u ben ik spiritueel verwend. Zo verdwaald en opzoek naar liefde, terwijl ik u altijd heb gekend. Bedankt mijn Heer, bedankt dat u er steeds voor mij bent.

Brieven aan ons wondertje 1 mei 2015

Lieve dochter, zelfs dat klinkt afstandelijk wanneer ik je hartje hoor kloppen en plots een handje zie verschijnen op de echografie. Een handje dat het leven wil grijpen, een handje dat mijn hand voor altijd van betekenis zal veranderen. Een piepklein handje dat de macht heeft mij te doen daveren en trillen. Lieve schat hoe kan ik ooit voor jou zijn wat je verdient, terwijl je mij nu al van uit mama’s coconnetje overdondert. Wat ben je prachtig, woorden schieten te kort, ik sta steeds weer bij de Gynecologe met verstomming geslagen… Altijd heb ik op alles een antwoord maar voor jou heb ik geen antwoord…ik kan niet meer in woorden denken. Ik kan alleen nog voelen…jaren zoek ik naar de weg om terug in mijn mooiste en puurste liefde terecht te komen. Jaren zoek ik een manier om de beste versie van mezelf te zijn. Ik wist niet eens wat dat was… dat kleine handje, je oogjes, je oortjes, die kleine haartjes, dat lieve neusje van jou…alles aan jou herinnert mij aan de ware schoonheid van het leven. Hoe kan dat toch…hoe kan je toch zo mooi zijn. Bedankt voor wie je bent en voor je bestaan. Bedankt voor alle onbetaalbare cadeau’s die je schenkt lieve schat. Bedankt voor het cadeau dat jezelf bent.