Ik gaf en gaf, men hele hart leeg, om dingen te doen werken die ik zo graag wou. Ik gaf en gaf men hele hart leeg, om ervoor te zorgen dat iemand bij me bleef, ik deed alles zodat iemand mij liefhebben zou. Maar deed tegelijkertijd alles verkeerd, mezelf gekleineerd en onteerd, met mijn liefde omgaan alsof niemand ze wou, mezelf gepijnigd, men hart bezeerd.
Ik gaf en gaf, in de illusie dat je iets kan doen werken als je maar hard genoeg wil. Dat was de geleerde les uit een leven hard en kil. Vaak is het waar en zo vond ik het licht om alsnog een leven op te bouwen. Maar nooit beseffende dat ik een hele tijd later met zo'n prachtvrouw zou trouwen.
Nooit had ik geleerd om mijn liefde te behandelen als iets kostbaars, nooit had ik geleerd dat elk klein beetje dat ik doe, zeg of ben, iedere % een groots verschil maakt. Tot ik in de ogen van mijn vrouwtje keek, en zie wat elke letter of iedere kleine stap daar raakt. het doet me schrikken hoe dankbaar zij is en hoe ze elk klein beetje van mij naar waarde schat. Dankzij haar dankbare ogen, dankzij haar zacht en mooi hart, besef ik pas hoe (onbewust) misbruikt mijn mooie liefde was.
